DJ'ing - Dolnośląski Hip-Hop

Dj-ingMuzyczne rewolucje są najczęściej dziełem wielkiego przypadku. Pewnego razu we wczesnych latach 70-tych i mieszkaniowej dzielnicy Bronxu, nastolatek siedział w swoim pokoju puszczając płyty zbyt głośno. Tak jak robi to większość rodziców, jego matka zaczęła dobijać się do jego drzwi, mówiąc żeby ściszył muzykę. Kiedy weszła do jego pokoju, chłopak zatrzymał płytę palcami, słuchając częściowo wykładu matki i ruszając w tym samym czasie płytą w przód i w tył na dźwięku uderzenia perkusji. Kilka lat po tym wydarzeniu młodzieniec ten przeistoczył się w osobę o ksywce Grand Wizard Theodore. “Chciałem uzyskać ten sam klimat co wtedy” - wyjaśnia DJ-weteran reżyserowi John’owi Carluccio w jego filmie “Battle Sound” - dokumencie o turntablizmie, który był kręcony w Whitney Museum w Nowym Jorku. “Wiec ruszałem płyta tam i z powrotem i stwierdziłem że to brzmi całkiem nieźle.” “Więc zacząłem to dopracowywać i tak powstał Scratch”. Nieistotne czy ta historia jest zmyślona aby stworzyć mit, czy też jest całkowitą prawda, pokazuje ona przypadkowość ewolucji turntablizmu - serie pomyłek, które dobrze brzmiały w związku z czym były dopracowywane. Kiedy HipHop wynurzył się z Bronx’u we wczesnych latach 70tych, DJe byli głównymi postaciami w jego ewolucji. DJe, którzy inspirowali Grand Wizard’a Theodore’a - Kool Herc, Afrika Bambaataa i Grand Master Flash - często podłączali swój sprzęt do lamp ulicznych w lokalnych parkach, grzebali głęboko w swoich skrzynkach pełnych płyt i podtrzymywali imprezę do czasu aż policja przerywała zabawę. Na tych blokowych i domowych imprezach zadaniem DJ-i było granie popularnych płyt, które podtrzymywały bibę przy życiu i przytrzymywały ludzi na parkiecie. To właśnie konieczność zapewnienia ludziom muzyki do tańca pozwoliła wymyślić techniki, które stały się podstawa turntablizmu. Najpopularniejszym wtedy DJ na Bronxie był emigrant z Jamajki Kool Herc, którego ksywa nie jest tak rozpoznawalna jak Bambaataa czy Flash, ale któremu zawdzięczamy jedna innowacje, która stała się podstawa HipHopu. Przy pomocy dwóch gramofonów, Herc łączył dwa fragmenty utworów najbardziej popularnych wśród tańczących, układając z nich długi muzyczny kolaż. Te fragmenty składały się z rytmu perkusji z utworu i nazywane są dziś “breakbeat’ami”, perkusyjna podstawa dla wszystkich hiphopowych utworów. Inni DJ-e przejęli ten pomysł rozszerzając możliwości jakie dawały im dwa adaptery. Jednym z pierwszych DJ, którzy podchwycili technikę łamania bitu (breakbeat) był GrandMaster Flash, który zaszedł dalej niż Herc w swojej sztuce grania z adapterów. Przy pomocy pary gramofonów Flash był zdolny wziąć dwie kopie tej samej płyty i powtarzać cały czas bit grając jego krótki fragment na jednym gramofonie w chwili gdy na drugim gramofonie cofał igle na początek fragmentu. Technika nazywała się “needle dopping”. Flash tłumaczy również, ze to on wynalazł skrecz tak samo jak “punch phasing”, w którym dodawał głośne uderzenia perkusji z jednego gramofonu do muzyki puszczanej na drugim. Herc, Flash i Bambaataa inspirowali wielu pojawiających się w późnych latach 70tych DJ-i na Bronxie.