Grafitti - Dolnośląski Hip-Hop

Jest rok 1970 w Nowym Jorku jeździ New York City Transit, czyli jedna z największych., podziemnych linii metra. Pociągi które jeżdżą w dzień, ale stoją w nocy… I właśnie pewnej nocy, na brudnym postoju nad osmolonymi szynami, w wyniku długiej i męczącej pracy bliskich sobie ludzi, przyszło na świat GRAFFITI. Jego tatusiów i mamusie można długo wymieniać, był afroamerykanin BLADE, niezbyt urodziwa LADY PINK, SEEN: PHASE 2, LEE, DONDI, TRAP: DURO, DUSTER, KID PANAMA i jeszcze kilku innych. To właśnie oni odpowiedzialni byli za rozwój pierwszych GRAFFITI. Pierwsze wrzuty ujrzały światło dzienne w wielkim mieście, zwiedzały Nowy Jork jeżdżąc metrem, które w krótkim czasie przerodziło się w kolorową galerię. Choć pierwsze produkcje ciężko było nazwać mistrzostwem świata, chłopcy szybko się uczyli, aż w końcu przeszli do konkretów…GRAFFITI wytworzyło własną kulturę, ustanowiło własne zasady i własną estetykę. Powstały pierwsze CREWS, zaczęły się wyłaniać pierwsze sławy, no i naturalnie rozpoczęła się ostra konkurencja. Writerzy zaczęli przywłaszczać sobie poszczególne linie nowojorskiego metra a intruzów malujących na nieswoim terenie zamalowywali lub likwidowali za pomocą kija baseballowego. Wszyscy dobrze się bawili i wszystko byłoby pięknie, gdyby nie dyrekcja N. Y. C. TRANSIT, która postawiła na nogi policję. Miejscowi psiarscy po nocach patrolowali YARDY(postoje metra), a jakby tego było mało, systematycznie usuwano z wagonów produkcje, za pomocą THE BUFF(myjni pociągowej), w której używano niezwykle silnego, toksycznego rozpuszczalnika.

ZULU

Nie zniechęciło to jednak nowojorskich writerów i dość szybko po mieście zaczęły wędrować wrzuty głoszące: FUCK THE BUFF. Dodajmy, że ilość większych i mniejszy produkcji wcale nie malała. Niestety, walka z rządem stawała się coraz bardziej ostrzejsza i coraz trudniej było malować. Writerzy zaczęli zastanawiać się co będzie dalej, a LEE napisał na jednym z pociągów: “Były czasy, kiedy Lexington było piękną linią, gdzie dzieciaki z getta wypowiadały się w sztuce, nie w przemocy. Teraz buffing robi swoje a pociągi wyglądają jak zardzewiałe śmietniki, teraz zastanawiamy się czy graffiti przetrwa…” Ich graffiti przetrwało, a co więcej doczekało się światowej sławy. W połowie lat 80 w Rotterdamie, urządzono wystawę zdjęć z pracami legendarnych writerów a ich reprodukcje trafiły do czasopism, książek i albumów, do dziś pozostając inspiracją dla wielu..